Burgerhulpverleners redden niet alleen zijn leven, maar vooral ook zijn kwaliteit van leven. Toen de 59-jarige Frank Niesink een hartinfarct kreeg met gelijk daarop een hartstilstand, was razendsnelle hulp geboden. Dankzij doortastend handelen van zijn vrouw Melanie, de buren en burgerhulpverlener overleefde hij de attack zonder al te ingrijpende gevolgen. Hij voelt zich goed en krijgt steeds meer energie terug. Melanie vertelt hun verhaal.
Hoefijzer
Op 2e Pinksterdag 2016 maakte Frank zich gereed voor de thuiswedstrijd van De Graafschap thuis tegen MVV voor de nacompetitie. Terwijl hij boven zijn spullen bij elkaar zocht, zat ik in mijn kantoorruimte thuis nog wat vertaalwerk te doen. Plotseling hoorde ik in de aangrenzende hal iets zwaars vallen, gevolgd door het onmiskenbare geluid van het hoefijzer dat van de kast viel. Ik riep iets en verwachte een geestig antwoord, zoals ik dat van Frank vaker krijg. Maar deze keer bleef het angstvallig stil. Even later vond ik hem liggend op de grond, met zijn hoofd tegen de verwarming.
Alarmnummer
Toen ik hem niet bij kennis wist te krijgen, sloeg de paniek toe. Wat was het alarmnummer? Als geboren Britse ben ik opgevoed met 999 en toen ik naar Nederland kwam, was het 06-11. Maar wat was het nu? Ik kon het niet meer bedenken. Daarom belde ik maar de buurman. Samen met zijn vrouw, die kan reanimeren, kwam hij gelijk op de noodsituatie af. Intussen wist ik weer dat ik 112 moest bellen en dat deed ik direct. De alarmcentrale sloeg direct alarm via het landelijke oproepsysteem HartslagNu.
Burgerhulpverleners
Voor ons huis stopte een auto waaruit een onbekende vrouw sprong om te komen reanimeren. De chauffeur reed snel door om een AED te halen. Niet veel later arriveerden meer burgerhulpverleners, met en zonder AED. Ook de Dierenambulance kwam langs met een AED. Vier mensen hielpen, de rest hield zich afzijdig, zodat ze elkaar niet voor de voeten liepen.
Helemaal blauw
Het zag er slecht uit voor Frank. Zestien jaar eerder had hij al eens een hartinfarct gehad, waarvan hij goed was hersteld. Maar nu had hij in doodsnood liggen gaspen en was hij helemaal blauw geweest toen hij met de ambulance naar ziekenhuis Rijnstate in Arnhem werd overgebracht. ‘Dotteren en stents plaatsen, dat is het enige wat wij nog voor hem kunnen doen’, waren de weinig hoopgevende woorden die wij te horen kregen.
Sprankje hoop
In de dagen na de hartstilstand bleef Frank in coma. Hij werd 24 uur gekoeld en in slaap gehouden. Toen deed hij heel even zijn ogen open. Maar de dokters brachten hem snel weer in slaap omdat hij door een delier heel angstig en bijna agressief reageerde. Na nog eens 24 uur werd het slaapmiddel stopgezet, werd hij weer wakker en ontstond naast de vrees langzaam een sprankje hoop. Wel duurde zijn delier nog een aantal dagen. Vanaf de zaterdag, vijf dagen na zijn hartstilstand, is hij volledig bij kennis en is zijn geheugen terug.
Emotioneel
Niemand van ons verwachtte dat Frank dit zou overleven. Het alarmeringssysteem en de burgerhulpverlening werkten voor ons perfect, vooral omdat de hulp zo snel kwam. Hoe sneller de hulp, hoe kleiner de schade. Elke seconde telt. Het voorval maakte mij maanden later nog steeds emotioneel. Dit overkomt niet alleen de patiënt, dit overkomt het hele gezin. Ik heb het allemaal bewust meegemaakt en herleef het allemaal nog regelmatig.
Opa en oma
Onze dochter Elaine zocht contact met de mensen die reanimeerden. Ze werden bij ons thuis uitgenodigd. Daar kregen zij als dank voor hun daadkrachtig ingrijpen een uit steen gehouwen hart. En onze dank geldt natuurlijk ook voor al die mensen die kwamen, maar niet hoefden te helpen. Elaine bracht nog een heuglijke boodschap. Terwijl haar vader op de IC lag, kreeg zij te horen dat ze in blijde verwachting is. We worden voor het eerst opa en oma…”
